Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Θα πραγματοποιηθει τουτο τ' ονειρο...

και το χθες θα ξαναγεννηθει αυριο,
το πριν θα ξοφλησει τα χρεη του στο μετα,
το επειτα θα πιει μεχρι να ξεδιψασει το τωρα!!

Σε πολλες διαστασεις...





κανεις τον κοσμο ομορφοτερο!!!

*την ομορφια της ψυχουλας σου
φροντισε να αφησεις αναλοιωτη
μην την σπαταλησεις,
μην την σκορπισεις,
ειναι ο θησαυρος σου!


Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ-Αλκυονη Παπαδακη





Τα χρώματα

– Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρωτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.Δεν άκουσες;Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

– Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.

– Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

– Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

– Τί χρώμα έχει η χαρά;

– Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

– Και η μοναξιά;

– Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

– Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

– Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

– Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

– …Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,απάντησε το δέντρο.

– Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

– Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

– Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι… Κοίταξε μακριά στο κενό… Και δάκρυσε …..


– Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. Πιστεψέ με. Αξίζει να τη ζεί κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ' αυτά; Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δε σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους. Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι απο την αρχή. Τωρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γερο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Προχώρα όρθιος όμως. Έτσι; ………………………………………………………………………………………….

– Aυριο θα 'ναι μια καινούρια μέρα, αγόρι μου. Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα. Δεν ξέρω τιποτ' άλλο να σου πω, Έζησα τόσα χρόνια σ'αυτή τη γη. Δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου. Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι. Αξίζει να ζείς μέσα στη γυάλα, απο φόβο μην πληγωθείς; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα. Κι όταν τσακίζεσαι, να 'χεις το θάρρος να λές: Με γεια μου με χαρά μου. Φτου κι από την αρχή τώρα. Όχι κακομοιριές και κλαψούρες. Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζείς. Όταν κυλιέσαι μαζί της. Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα. Κράτα της αναμνήσεις σου και προχώρα… Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ' αυτό το κόσμο. Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γής. Aντε να πιούμε και το τελευταίο. Έχω να σηκωθώ νωρίς αύριο.

……………………………………………………………………………………

– Ποιός είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.

– Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους. Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.

Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές. Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:

– Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου! ……………………………………………………………………………………………… «Προσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σερνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χαλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ' αγαλματα μόνο δε λυγάνε».

Ονειρεύονται… και ελπίζουν…

– Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ' αστέρι του.

– Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.

– Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.

– Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.

– Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!

Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται…

– Σε λίγο θα ξημερώσει… Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται… Ονειρεύονται και ελπίζουν…


* για σενα αστερι μου.............

μην παψεις ποτε να ονειρευεσαι και να ελπιζεις…….

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΗ!!


Ξερεις τι αγναντευω;
Αγναντευω τη ζωη....
Εχει κατι απογευματα η ατιμη!!
Παιρνει το ροζ χρωμα του δειλινου,
το ανακατευει με το χρυσαφι του ηλιου,
το σκορπαει μεσα στο απεραντο γαλαζιο
της θαλασσας ,σου χαμογελα γλυκα
και σου απλωνει το χερι.....
Νοιωθω τοσο πολυ την αναγκη να της πω
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!

Ολα καλα!!!



Ειμαι δω κοντα στο πλευρο σου
μια ζωη ο ανθρωπος σου
μην μου ανησυχεις ....
θα σ'εχω αγκαλια
να μην μου κουραστεις.....

FOR YOU...

Ετσι.....



Κι αλλιως....



Ασε την αγαπη να ταξιδεψει....
Ισως καποτε φτασει εκει που πρεπει...
Στην αρχη και το τελος του δικου μας κοσμου!!

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Εισαι...


Εισαι ουρανος στην συννεφια μου.

Εισαι φως στην σκοτεινια μου.

Εισαι αστερι στην νυχτια μου.

Εισαι βλεμμα στην ματια μου.

Εισαι παλμος στην καρδια μου.

Εισαι γελιο στην χαρα μου.

Εισαι ελπιδα στα ονειρα μου.

Εισαι παραθυρι στην ψυχη μου .

Εισαι ζωη στην ζωη μου.

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

Περιμενε με......



Οταν κοιμασαι το φεγγαρι ερχεται
και σου δινει τα πιο γλυκα φιλια του..
Σημερα αποφασισα να παρω τη θεση του.

Θα με περιμενεις;

Σ' ΑΓΑΠΩ...



Σ'αγαπω,
και ουτε ξερω τι θα πει

εγωισμος στον ερωτα μου.

Σ'αγαπω,
ειμ' ενας ανθρωπος απλος,
γιατι αγαπαω και πιστευω στην καρδια μου.

Σ' αγαπω,
τι αλλο θελω, εισ' απλος
κι αληθινος, εισ' ενας αλλος...

Σ' αγαπω,
εισαι στη σκεψη μου το φως,
εισαι ο πιο γλυκος καημος, ο πιο μεγαλος.

Σ' αγαπω,
κι ο ερχομος σου ειν' η μεγαλη μας στιγμη,

η πιο μεγαλη μας στιγμη...

Σ' αγαπω,
θα'σαι για παντα ο τελευταιος μου σταθμος.

Σ' αγαπω,
κι ουτε μπορει να γινει τωρα πια αλλιως.....

θα σ'αγαπω...

Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Ποτε...



Ποτε θα' ρθει αυτη η μερα,που θα βρεθουμε μαζι.
Οι δυο μας. Μονοι μας.
Θα μεθυσουμε και θα βγουμε
να ζωγραφισουμε
καρδιες στις λεωφορους.
Θα τρεχουμε ξυπολυτοι,
θα βουταμε στα ποταμια,

θα σκορπαμε φιλια,
θα φωναζουμε ζητωωωω!!!


Αλκυονη Παπαδακη

Στη ζωη μου,
εμαθα μονο να δινω
και μου αρεσει να δινω
και ξερω να δινω...

Ομως δεν,
εμαθα να ζητω
και μου αρεσει να ζητω
αλλα δεν ξερω να ζητω...

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Τι ειπες;



Δεν εχουμε αρκετα αγαθα;

Τρελαθηκες;

Σ’ αγαπω, μ’ αγαπας.

Σε νιωθω , με νιωθεις.

Σε πονω, με πονας.

Σε νοιαζομαι, με νοιαζεσαι.

Τοσα ρηματα δικα μας!

Καταδικα μας!!

Να καταναλωνουμε μια ζωη.


Αλκυονη Παπαδακη

YES I DO...



Με αγαπάς ?

Σ' αγαπώ, περισσότερο

από όσα μπορούν να πουν οι λέξεις

Με χρειάζεσαι ?

Σε χρειάζομαι περισσότερο

από ότι τα τριαντάφυλλα χρειαζονται το νερό

Με αγαπάς ?

Τόσο πολύ που θα πλήγωνα τον εαυτό μου

…………………………….

…………………………….


Με αγαπάς ?
Ναι, σ΄αγαπώ…

απλα ξερεις....


Μερικες φορες καποια πραγματα
απλα τα ξερεις.....
Δεν χρειαζεται να τα δεις...
ξερεις πως συμβαινουν....
ετσι απλα.......
Ισως γιατι η ψυχη και η καρδια
βλεπουν περισσοτερα απ' οτι
βλεπουν τα ματια......

Μοναξια.....



Η μοναξια πηρε ενα ματσακι γιασεμια και τα ακουμπησε στη χουφτα μου
ετσι για να μ΄ευχαριστησει
-Δεν ειναι τιποτα σπουδαιο ......ειπε...
Ετσι για το καλο.....
-Κατσε της ειπα.......
-Τι να σε κερασω;
-Εχω γλυκο νεραντζακι....
-Θελω να με κερασεις .....
Φως απ τα ματια σου
Δροσια απο τα χειλη σου
Ζεστασια απ' την καρδια σου
Χρωματα απ'τα ονειρα σου
Φωτια απ'την ζωη σου
Αρωμα απ'την ψυχη σου............
-Θα μεινεις πολυ ;...την ρωτησα.....
-Μεχρι να με διωξεις..............κι αν με διωξεις,
δεν θα θυμωσω..........φιλες ειμαστε......
τι στο καλο!!.........μεταξυ μας...........

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

καλη αρχη!

Μεγαλοδυναμε
αν Εσυ κρινεις
οτι αξιζει
και ειναι για καλο
δωσε την δυναμη
για το ξεκινημα και
στηριξε το με την
Παρουσια σου

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

Στον πριγκιπα μου....


Αν χωρούσα κι εγώ
στο μικρό σου πλανήτη
αν ζητούσες να ‘ρθω
να μην σ’ έχει η λύπη

Τον παλιό μου εαυτό
θα τον άφηνα πίσω
τον κρυμμένο ουρανό
της καρδιάς σου να ζήσω

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Αν ζητούσες να ‘ρθω
στο μικρό σου τ’ αστέρι
αν μπορούσα να δω
της ψυχής σου τα μέρη

Θα νικούσα το εγώ
που εδώ με κρατάει
έναν κοσμό να βρω
και τους δυο να χωράει

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Μάριος Φραγκούλης
Πρώτη εκτέλεση: Μάριος Φραγκούλης

Ο χρονος και η απουσια..



Ακου να σου πω ...

είπε ο χρόνος στην απουσία ...

σε βλέπω πάντα λυπημένη

και στενοχωριέμαι.

Αποφάσισα να σε λέω ανάμνηση

και θα σε κάνω πιο όμορφη

κι από την παρουσία.


«Δεν θέλω να με κάνεις πιο όμορφη ...

κάνε με πιο χαρούμενη, αν μπορείς ... »

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

ΠΡΟΣΕΥΧΗ


Mεγαλοδύναμε Κύριε,

τον αγαπώ και δεν γίνεται να κάνω αλλιώς

. Πάλεψα και δε γίνεται να ξεριζώσω μιαν αγάπη ριζωμένη,

όπως δε γίνεται να φυτέψεις με τη βία στην καρδιά έναν έρωτα.
Μεγαλοδύναμε Κύριε,

τον αγαπώ και δεν γίνεται να κάνω αλλιώς

Για αυτό δώσε μου τη δύναμη να τον αγαπώ έτσι

όπως κανείς δεν με έχει διδάξει:

Να τον αγαπώ χωρίς προσδοκία, χωρίς απαίτηση,

χωρίς σύγκριση, χωρίς παζάρι, χωρίς γκρίνια,

χωρίς οργή, χωρίς αδημονία.
Να τον αγαπώ και να μην τον κατασκοπεύω,

να μην τον εκβιάζω, να μη προσπαθώ να με θαυμάσει,

να μη προσπαθώ να με λυπηθεί.
Να αποζητώ το καλό του όσο και το δικό μου καλό,

και να μη θυμώνω όταν αυτά τα δύο δε συμπίπτουν.
Να αντέχω να περιμένω, να αντέχω να μη μοιάζει με ίνδαλμά μου,

να αντέχω να μου ανατρέπει τα όνειρά μου.
Να δέχομαι να μη με καταλαβαίνει έτσι όπως το εννοώ εγώ.

Να δέχομαι να μη τον καταλαβαίνω έτσι όπως το εννοώ εγώ.

Να τον χαίρομαι περισσότερο από όσο του παραπονιέμαι,

να τον χαίρομαι χωρίς να τον διορθώνω.

Να τον θαυμάζω χωρίς να υπολογίζω πως θα τον κακομάθω.

Να γίνομαι περισσότερο σπλαχνική παρά δίκαιη.

Να μη του φωνάξω ποτέ πως μετάνιωσα.

Μεγαλοδύναμε

φώτισέ με με την αγάπη την ελεύθερη, την αγάπη την σταυρωμένη.

Να δραπετεύσω από την δυναστεία του έρωτά μου,

από την αλαζονεία της γνώμης μου, από την ζητιανιά του κορμιού.
Να κάνω καρτερία στην απόρριψη, υπακοή σε αυτό που δεν καταλαβαίνω.

Να λυγίζω στην άγνοια και την αδυναμία μου.
Να τον κερδίσω μονάχα αγαπώντας τον.

Απλά και αληθινά. Απλά και ήσυχα

. Αφού η αγάπη η καθαρή είναι πάντα, πάντα αμοιβαία.


ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ


Ο Μικρος Πριγκιπας



Η Αλεπού κοίταξε το Μικρό Πρίγκηπα, για πολύ ώρα.

-Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με! είπε.

-Το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.

-Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.

-Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.

-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…

Την επόμενη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.

-Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τ’ απόγευμα από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…Χρειάζεται κάποια τελετή.

-Τι πάει να πει τελετή; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.

-Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια τελετή στους κυνηγούς. Χορεύουν την Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και κάνω βόλτα ίσαμε τ’ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, οι μέρες θα έμοιαζαν σαν όλες, κι εγώ δε θα είχα ποτέ διακοπές.

Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα του αποχωρισμού:

-Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.
-Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ θέλησες να σε εξημερώσω…
-Σωστά, είπε η αλεπού.
-Όμως θα κλάψεις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Σωστά, είπε η αλεπού.
-Τι κέρδισες λοιπόν;
-Κέρδισα, είπε η αλεπού, το χρώμα του σταριού.

Έπειτα πρόσθεσε.

-Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.

-Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.

Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα.

-Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια, τους είπε ακόμα. Δεν πεθαίνει κανείς για σας. Βέβαια, το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει. Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα. Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα. Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δύο τρεις για να γίνουν πεταλούδες). Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει. Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.

Και ξαναγύρισε στην αλεπού:

-Αντίο, είπε…

-Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.

-Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.

-Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.

-Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου…είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

-Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού.

-Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου…

-Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου… Ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται…

Antoine de Saint Exupéry

ΤΩΡΑ...


Τωρα να σκεφτεσαι το στοχο....
Τιποτ'αλλο να μην σ'απασχολει.
Ολη η προσοχη σου να'ναι εκει.
Επιθυμεις το νεο ξεκινημα και εχεις
την δυναμη να το πραγματοποιησεις!
Συγκεντρωσου.......
Αφησε το ταλεντο σου να ξεδιπλωθει
και κανε πραγματα μοναδικα....
Καν'τα για ΣΕΝΑ...
Πρωτ' απ' ολα για σενα
Ασε το μετα........
Αυτο μπορει να περιμενει και δεν το ξερει κανενας..
Κανεις δεν ξερει τι μας περιμενει περα απ'το χρονο.....

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008

Κλεινω τα ματια...


...σερνω τα δακτυλα μου στο προσωπο σου...
βλεπω ποσο ομορφο ειναι το χαμογελο σου...
και μεσα απ' αυτο βλεπω ποσο ομορφος
ειναι ο κοσμος!!!

Πετα με ψηλα......



...κοιτα ψηλα......απλωσε τα χερια ...
κι ελα ......να πεταξουμε μαζι....
Πριν λιγο ειδα ενα αστερι που ελαμψε
πολυ και μου θυμησε εσενα........
Γιατι ηταν τοσο ομορφο οσο εσυ.......
αλλα και τοσο μακρυα οσο εσυ!!!!!!

Κυριακή 17 Αυγούστου 2008

η ομορφια της πανσεληνου.....



Ηθελα τοσο πολυ να γραψω αποψε αλλα δεν μπορω.
Ξεχαστηκα .........να κοιταζω.
Να κοιταζω αυτο το υπεροχο φεγγαρι που γεμισε την νυχτα μου με φως.
Το βλεπω να μπαινει παντου, να λουζει τα παντα, ακομη και την ψυχη μου.
Το βλεπω να ψαχνει τους δρομους του κορμιου μου.
Κατι μικρα συννεφακια διπλα του εχουν στησει χορο.
Ζηλευω............θα' θελα να' μαι μαζι τους.
Πινω μια ρουφηξια απο την βυσσιναδα μου
που ανταγωνιζεται σε γλυκα την σημερινη βραδυα.
Τι ομορφια ειναι αυτη Θε μου!!!
Η φλυαρη φλογα ενος κεριου με συντροφευει.
Μια χαζη πεταλουδιτσα πηγε και τσουρουφλιστηκε πανω της.
Ετσι κανουν αυτες .........καιγονται.
Τους αρεσει να καιγονται.
Φυσαω απαλα την φλογα και παιζω μαζι της.
Την βλεπω να λικνιζεται ναζιαρικα.
Ενα τριζονι στην γωνια κανει δυο βηματα
διστακτικα προς το φως και το στηνει στο τραγουδι.
Ζωγραφιζω αστερακια πανω στο χαρτι και αφηνω
την φαντασια μου να μου κανει παρεα.
Βλεπω ενα κοπαδι ολολευκα περιστερια
να ξεχυνεται απ' την ψυχη μου.
Τους χαμογελαω και τους στελνω ενα φιλι.
Απλωσα τα χερια μου ξαφνικα ελπιζοντας να πιασω
το φεγγαρι.......εστω να τ' ακουμπησω.
Του χαμογελαω........
Μου φανηκε οτι μου χαμογελασε κι αυτο.
Κλεινω τα ματια και αφηνομαι.
Αφηνομαι σ'αυτη τη γλυκεια, μοναδικη αισθηση
ευχαριστησης που μου δημιουργει.
Ενα παιγχνιδιαρικο αερακι φτερουγισε κι ηρθε κοντα μου
να μ'αγκαλιασει και να με φιλησει, αφηνοντας μια αισθηση
ανατριχιλας να χαλαει την ησυχια μου.
Κατι ερωτολογα μου φανηκε οτι μου ψιθυρησε στ' αυτι
αλλα δεν προλαβα να τ'ακουσω.
Το τριζονι συνεχιζει το τραγουδι του.
Νομιζω οτι προσπαθει να με νανουρισει.
Ξαναχαμογελω................
Και αφηνω τον χρονο να κυλαει και να ταξιδευει μαζι
με το ολογιομο φεγγαρι.............
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ......ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΟΥ!!!!!!!

....................

Ηθελα να σου δειξω το πιο ομορφο ηλιοβασιλεμα.....
Παρακαλεσα τον ηλιο να βασιλεψει και να μου δωσει
οτι καλυτερο μπορει....
Μου κλεισε το ματι και μου' δωσε αυτο......


Στο στελνω......

Αποχαιρετωντας......

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2008

Υπαρχουν φορες....


Υπαρχουν φορες που προσπαθεις να γλυτωσεις

απο τις αδυναμιες σου και την μοναξια σου.

Υπαρχουν φορες που νομιζεις οτι τα λαθη σου

σε κυνηγουν ανελεητα.

Υπαρχουν φορες που κρυβεσαι απο τις αληθινες

αναγκες του εαυτου σου.

Υπαρχουν φορες που προσπαθεις

να κουμανταρεις τα ονειρα σου.

Υπαρχουν φορες που πιστευεις οτι επιτελους

καποιος σε αφουγκραζεται.

Υπαρχουν φορες που βλεπεις οτι καποιος

σχεδον μαντευει τις σκεψεις σου.

Υπαρχουν φορες που εχεις αναγκη να κανεις

ενα καινουριο ξεκινημα.

Υπαρχουν φορες που προσπαθεις

να ανοιξεις μια πορτα στο μελλον.

....................................................

Αλλα πως να τα κανεις ολα αυτα

οταν σου παει κοντρα η μοιρα?

Παραγγελια..



Χαζευα στην θαλασσα τα κυματα


που ερχοντουσαν και μου χαιδευαν τα ποδια.....


και ξαφνικα κατεβηκε ενας γλαρος.........


ηρθε μου' σκασε ενα φιλι στο μαγουλο


και μου ψιθυρησε.....


-" Αυτο ειναι παραγγελια''.......

Χρονια πολλα!!


στην Μαρια την ομορφη!!

στην Μαρια την μεγαλη!!

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2008

Κοιτα!!!


Εσυ μονο γεμισε την βαλιτσα σου με ονειρα.
Μονο αυτα να παρεις μαζι σου...Ενταξει?
Αυτα παρ'τα ολα...μην ξεχασεις κανενα ...
Μην αφησεις κανενα πισω......
Τιποτ' αλλο μην παρεις μαζι σου...
Ολα τ'αλλα υπαρχουν και σε περιμενουν.....

Κοιτα!!!!

Σε περιμενει μια αγαπη να σ' αγκαλιασει
και να σου κρατησει το χερι σφιχτα....

Σε περιμενει μια ελπιδα και εχει ολες τις πορτες
ορθανοιχτες να μπεις μεσα....

Σε περιμενει μια ζωη και σου χαμογελαει.....

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

Το δωρο μου!


Θελω να σου χαρισω κατι!
Μη με ρωτησεις τι.......
Κατεβα στην παραλια ....
Εκει που αγκαλιαζονται οι γλαροι...
Θα δεις το φεγγαρι στα ποδια σου...
Αυτο ειναι το δωρο μου!!!

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

Μπροστα!!


Παρε το βλεμμα σου απ' τα ποδια σου
Κοιταξε περα, μακρυα, στον οριζοντα.
Εκει σε περιμενει η ζωη.
Μπροστα!!

Σάββατο 9 Αυγούστου 2008

...............



Η καρδια μου ταξιδευει οσο μακρυα κι αν χρειαστει
να συναντησει την καρδια σου
και να μιλησουν τη γλωσσα που μονο αυτες
ξερουν.....

το δικο σου φως..


Εσυ μονο φροντιζε για το "φως"...
Να ειναι απλετο, ζωντανο
Μην το "ξοδευεις" ασκοπα και να το αγαπας
Σου μιλω για το δικο σου φως
Αυτο που με κανει να αισθανομαι
ενα μαζι σου.....

προορισμος...


ομορφια...
ξεγνοιασια...
γαληνη...

Θαλασσα..



Αν μ' αρνηθεις μη μου το πεις, μη μου το μαρτηρησεις
γαληνεμενος να σταθεις το κυκλο να φωτησεις
κι οταν φουρτουνα θα γενεις θαρθω να σ'ανταμωσω
και στην υγρη σου αγκαλια θα μπω και θα τελειωσω
Θαλασσα πνοη και φως μου
στειλε το φιλι σου δωσμου
να ξαναβρω την αγαπη
στο παραθυρο του κοσμου

ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ!!






Μ' ενα απλο γεια μ' εβαλες στης καρδιας σου το λιμανι το απανεμο
και η χαρα μου δεν περιγραφετε....
Εκλεισες απ' εξω ολα τα μανιασμενα κυματα της ψυχης
Ολα τα ανημερα θηρια της ζωης
Εχτισες μια χρυση φωλια στις ακριες των βραχων
την στηριξες με την αγκαλια σου και μου' πες:
" Ελα κατσε εδω πλαι μου και μην αγριευεσε αλλο".....
Και γω κουρνιασα και χαζευα τους γλαρους
που με χαιρετουσαν χαρουμενα.
Με σκεπασες με το γαλαζιο πεπλο τ' ουρανου
και μου' φερες για φως τα πορτοκαλια συννεφα της δυσης
Φωναξες και ενα περαστικο αγερι να μου τραγουδα
και κατι χαρουμενα δελφινια να λικνιζονται στο ρυθμο του....
" Για να περνας την ωρα σου! ".... ....μου ειπες
Μαζεψες και μια αγκαλια κοραλια απο τον βυθο
εγραψες κι ενα μυστικο ραβασακι
και μου τα χαρισες.........
Υστερα μ' ενα ασπρο βοτσαλο εγραψες στην αμμουδια:

ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ!!!!!

Και μου' στειλες το πιο ομορφο χαμογελο σου....................

Γιατι



Γιατι.......

Μπορώ να είμαι ο εαυτός μου όταν είμαι μαζί σου.
Με κάνεις να νιώθω, έτσι όπως δεν είχα νιώσει ποτέ πριν σε γνωρίσω.
Το κάθε χάδι σου, με κάνει να τρέμω.
Μπορώ να σου πω τα πάντα, χωρίς να αισθάνομαι άσχημα.
Εσύ και εγώ μαζί, μπορούμε να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά.
Η πιο όμορφη σκέψη είναι η δική σου.
Γιατί νιώθω μερικές φορές ότι ένα λεπτό από τη σχέση μας, αξίζει όσο όλη η ζωή μου πριν σε γνωρίσω.
Νοιάζομαι για σένα, περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό.
Είσαι ένα κομμάτι από τα όνειρα μου.
Κάθε σου σκέψη μου δίνει ένα γλυκό χαμόγελο και με παρασύρει.
Η αγάπη μας με κάνει να αισθάνομαι ότι τα καλύτερα έρχονται.
Απλά δεν μπορώ να σου αντισταθώ.
Βγάζεις από μέσα μου τον καλύτερο εαυτό μου.
Έχεις απίστευτο χιούμορ.
Κάθε φορά που σε κοιτώ, η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.
Είσαι το άτομο που κρατάει το κλειδί της καρδιάς μου.
Μου έχεις μάθει τι πραγματικά σημαίνει αγάπη.
Πάντα μου λες αυτό που έχω ανάγκη να ακούσω.
Αποτελούμε το καλύτερο σενάριο των ονείρων μου.
Και φυσικά, η εξυπνάδα σου, γιατί φάνηκες αρκετά έξυπνος για να με ερωτευτείς :-

θα'μαι κοντα σου οταν με θες...

Σ' αγαπω να προσεχεις....



....τον χρονο εχεις για βοηθο
και την καρδια για οδηγο
και γω στο πλαι στεκω...
μονο το χερι να κρατω,
μονο να σε προσεχω...

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ...

ΓΙΑΤΙ Σ'ΑΓΑΠΩ;


Γιατι ετσι μ' αρεσει!
θελω να ξερεις πως ειμαι εδω.
Οτι κι αν γινει....
Οπως κι αν εισαι ...
Οτι κι αν συμβει...
Δως μου το χερι σου, κατσε διπλα μου
και μην φοβασαι τιποτα................

Ενταξει;


ΚΑΛΑ ΠΑΣ!!!


Οτι αξιζει στη ζωη ποναει και ειναι δυσκολο..
Ομως εσυ εχεις μαθει να πονας,
να παλευεις με τα δυσκολα, και να νικας!!!
Μην ξεχασεις να ζεις.............
Γιατι σου παει !!!!!

your life..


Στην πιο μικρη στιγμη μαζι σου,
εζησα ολη τη ζωη...

ενα μηνημα..


Πιστεψα και πιστευω στη ζωη!!
Γι' αυτο ειμαι εδω
και γυριζω ομορφες σελιδες και εικονες.
Γι΄αυτο πλαθω ονειρα τρελλα μες το μυαλο μου.
Γι΄αυτο μιλαω στους αλλους και λεω
λογια μικρα , λογια μεγαλα...
Και συ μου λες οτι τα΄κανες θαλασσα...
Ε...και λοιπον;
Η ζωη δεν σταματα.
Κολυμπα και περνα απεναντι
και ξεκινα απο την αρχη!!
Στη ζωη ολα ειναι καλοδεχουμενα
και τα καλα και τα κακα.
Απ' ολα εχουμε να παρουμε.
Ολα εχουν ενα σκοπο, αρκει να εχουμε τις κεραιες μας
ανοιχτες να πιανουμε τα μηνηματα.
"Οτι δεν μας σκοτωνει μας κανει πιο δυνατους "...
Ετσι δεν λενε;
ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ και ΕΛΠΙΔΑ
οι μονιμοι συμμαχοι μας....

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

θελω να μου χαρισεις κατι!!



- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θες.
- Ό,τι θέλω; Τ' ορκίζεσαι;
- Στ' όρκίζομαι.
- Είναι δύσκολο.
- Δεν πειράζει.
- Είναι ακριβό.
- Δεν με νοιάζει.
- Είναι σπάνιο.
- Τόσο το καλύτερο.
- Είναι επικίνδυνο.
- Δεν φοβάμαι.
- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.
- Θα γίνω νερό να σβήσω την φωτιά.
- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια και να φύγει.
- Θα το ξαναπιάσω.
- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.
- Θα το κυνηγήσω.
- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.
- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.
- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.
- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.
- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.
- Θα περιμένω τα χαράματα.
- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.
- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.
- Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις.
- Θα ζητήσω σ' ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.
- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι;
- Θα φέρω γερανό.
- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό;
- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.
- Υπάρχει;
- Θα τον φτιάξω.
- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς;
- Δεν ξέρω.
- Τότε;
- Τότε θα μάθω.
- Από που;
- Από τα βιβλία.
- Κι αν δεν το λένε τα βιβλία;
- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.
- Κι αν έχει πεθάνει;
- Θα βρω τον άλλον γέροντα.
- Ποιον άλλον γέροντα;
- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.
- Όλα τα βότανα;
- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού. Ξέρει τι μάγια κρύβουν.
- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό;
- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω, να γίνω τόσο δυνατός, που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό.
- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά;
- Πάντα.
- Τώρα.
- Τώρα. Έλα, τι θέλεις;
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;
- Στ' ορκίζομαι.
- Θέλω ... θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.
- Να το φτιάξουμε.
- Με τι;
- Με τι θέλεις;
- Δεν ξέρω.
- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά.
- Όχι, όχι δεν είναι έτσι.
- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα, με σταγόνες και γαργαλήματα και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.
- Όχι, όχι, δεν θέλω κλειδί.
- Γιατί;
- Μπορεί να το χάσω.
- Θα στο κρεμάσω στον λαιμό.
- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.
- Θα έρθω να σε βρω.
- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις;
- Θα μπορέσω.
- Κι αν είναι σκοτάδι;
- Θ' ανάψω κερί.
- Κι αν λιώσει το κερί;
- Ως τότε θα σ' έχω βρει.
- Κι αν όχι;
- Θα ψάχνω ώσπου να σε βρω.
- Πόσο θα ψάχνεις;
- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
- Τι θα πει για πάντα;
- Ότι Σ' ΑΓΑΠΩ!
- Κι εγώ τι θα κάνω ώσπου να με βρεις;
- Μπορείς να κοιμηθείς.
- Που;
- Κάτω από μια μυρσινιά.
- Που έχει μυρσινιές;
- Παντού.
- Έχει και λιοντάρια παντού;
- Όχι.
- Που έχει λιοντάρια;
- Στην ζούγκλα.
- Είναι κοντά η ζούγκλα;
- Πολύ μακριά. Στην άλλη άκρη του κόσμου...
- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ;
- Ποτέ.
- Τ' ορκίζεσαι;
- Στ' ορκίζομαι.
- Ξέχασα τι θα πει για πάντα.
- Θα πει ότι σ' αγαπώ.
- Πόσο;
- Ως τον ουρανό.
- Ναι, ναι. Να κοιμηθώ τώρα;
- Ναι.
- Θα με πάρεις αγκαλιά;
- Ναι.
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;
- Ναι.


Ανθή Δοξιάδη-Τριπ
Εκδόσεις Άγρα

το παραμυθι...



Ξερεις τι μου λειπει πιο πολυ;
Το παραμυθι....
Αυτο που ελεγε οτι μια μερα θα' μαστε μαζι....
Αυτο που φτειαξαμε σε μια νυχτια.
Τοτε που μετραγαμε τ' αστερια στον ουρανο...
Ποιος θα βρει τα περισσοτερα...
Θυμασαι;
Και καθε φορα που τα λογαριαζαμε
επεφτε κι απο ενα...
Στη βιαση να κανουμε μια ευχη
χαναμε τον λογαριασμο,
και ξεκινουσαμε απ΄την αρχη...
Και ποτε δεν τελειωσαμε το μετρημα...
Και ποτε δεν ξεκινησαμε το παραμυθι....